Er zijn een aantal termen waarmee psychotherapeuten de mensen benoemen die zij hulp verlenen. Zorgvrager, cliënt en patiënt. 

Het huidige taalgebruik, met een voorkeur voor het begrip cliënt is ingeburgerd geraakt als gevolg van de marktwerking in de zorg. De markttaal kent louter positieve vormen en impliceert dat er een koper is en een verkoper.

​

Cliënt zou minder stigmatiserend zijn dan 'patiënt' omdat de zorgvrager zo niet alleen aangesproken wordt op zijn ziekte. Anderzijds doet de benaming patiënt recht aan de situatie en de gevoelens van de zorgvrager.

​

Ik kies resoluut om zorgvragers patiënten te noemen. Ik ervaar op die manier een diepere verantwoordelijkheid in mijn hoedanigheid als therapeut. Ik besef dat die persoon lijdend en vol angst naar mij toegekomen is. Om de één of andere redenen is het woord cliënt geen goede weergave van dit gevoel van ontzagwekkende verantwoordelijkheid, respect en intimiteit.